It’s my party and I’ll cry if I want to

Λοιπόν μέρες τώρα το σκέφτομαι πόσο κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι να έχεις τα άγχη σου, τα προβλήματά σου, τις δυσκολίες και τις λύπες σου και να σου στερούν και την ελευθερία/ άνεση να τα ζήσεις με όλη την ασκήμια που συνεπάγονται ρε αδερφέ. Ε, λοιπόν όχι. Δική μου είναι η ζωή, δικό μου είναι το πάρτι και θα κλαίω όσο θέλω. Κατάλαβες?