I could have danced all night

(We Are Going On) A Summer Holiday

artwork by Dear Quentin

Τι σχέση έχει η Audrey Hepburn με το Rat Pack;

(Σχεδόν) καμία.

Δύσκολα θα μπορούσε, άλλωστε, να συνδυαστεί η ιδιότητα της ως ένα από τα σπουδαιότερα fashion icons και μιας από τις πιο κομψές γυναίκες στην ιστορία της ανθρωπότητας (συν την υποκριτική της δεινότητα που εκτός από τις εξαιρετικές ταινίες που χάρισε σε εμάς χάρισε και σε εκείνη ένα Όσκαρ, το 1953 για το ρόλο της στο Roman Holiday) με το ρόλο της μασκότ του Rat Pack.

Μπόρεσε, όμως, να συνδυάσει άριστα την υποκριτική με τη μουσική και να μας αφήσει κληρονομιά ορισμένα από τις πιο ωραίες μελωδίες με τη φωνή της να πρωταγωνιστεί.

Ένας από τους πιο γνωστούς της ρόλους, πάντως, ήταν αυτός στην ταινία Sabrina, στο πλάι του Humphrey Bogart που ήταν ο πρώτος Alpha Male του αυθεντικού, original Rat Pack.Αυτή και ακόμα καλύτερες μουσικές ιστορίες μέχρι το ‘69 και καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω διηγήθηκε η miss cinnamon την Τρίτη 24 Ιουλίου, στο Drunk Sinatra.

A Boy’s Best Friend

artwork by Zacharoula Kaxira

H Marilyn Monroe δεν ήταν απλώς μέλος του Rat Pack και μασκότ του (όπως αποκαλούσαν τα αγόρια όλα τα κορίτσια της συνοδείας τους) αλλά και on off ερωμένη του Sinatra.
Το κανίς που της έκανε δώρο ο Frankie η Marilyn το είχε ονομάσει Maf, από το Mafia. Γιατί το κορίτσι είχε έντονη αίσθηση του χιούμορ. Και ο Sinatra έντονη σχέση όχι μόνο με γυναίκες αλλά και με τη μαφία.

Αυτή και ακόμα καλύτερες μουσικές ιστορίες μέχρι το ‘69 και καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω διηγήθηκε η miss cinnamon την Τρίτη 3 Ιουλίου, στο Drunk Sinatra.

These flip-flops are made for walking

Σαγιονάρα σημαίνει αντίο. Κι όμως, το δημοφιλές υπόδημα ποτέ δεν μας αποχαιρέτισε.

Το 1962 μια εταιρία στη Βραζιλία έμελλε να γίνει μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις παγκοσμίως λανσάροντας τις, διάσημες πια, λαστιχένιες σαγιονάρες της. Οι πολύχρωμες παντοφλίτσες της -που τότε κόστιζαν $3 και ήταν το δημοφιλέστερο υπόδημα ανάμεσα στις νοικοκυρές, τους λιμενεργάτες και τους εργάτες του Σάο Πάολο- δεν ήταν δική τους ανακάλυψη βέβαια.

Τα σανδάλια στηρίζουν τα ράθυμα καλοκαιρινά βήματά μας εδώ και περισσότερα από 6.000 χρόνια και σε διάφορες παραλλαγές τους έχουν βρεθεί σε κάθε γνωστό και άγνωστο πολιτισμό του πλανήτη. Στο Βρετανικό Μουσείο μπορεί να τα δει κανείς σε πάπυρους του 1.500 π.Χ. και σχέδιά τους έχουν βρεθεί σε ναούς και επιτύμβιες στήλες της αρχαίας Αιγύπτου. Οι σαγιονάρες, εμπνευσμένες από τα γιαπωνέζικα ξύλινα zōri ήταν τα σανδάλια που επικράτησαν όλων και παραγκώνισαν κάθε είδους πέδιλο κερδίζοντας την πρώτη θέση στη λίστα των top αντικειμένων της μόδας.

Από την Ιαπωνία (όπου η χρήση τους αναφέρεται από το 794 π.Χ. ακόμα σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Ιαπωνικών Τρόπων και Συνηθειών) ταξίδεψαν στη Δύση μέσω Νέας Ζηλανδίας. Ο Morris Yock λάνσαρε το1957 στο Όκλαντ τις πρώτες σαγιονάρες και θεωρήθηκε εφευρέτης τους -αν και οι απόγονοι του Βρετανού επιχειρηματία John Cowie, που δραστηριοποιήθηκε στο Χονγκ Κονγκ αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διεκδικούν την ευρεσιτεχνία υποστηρίζοντας πως ο Yock ήταν μόνο εισαγωγέας τους και όχι εφευρέτης τους.

Σε όποιον και αν ανήκει η πατέντα αυτοί που οφείλουμε να ευχαριστήσουμε για την εμφάνισή της σαγιονάρας στη Δύση είναι οι στρατιώτες που επέστρεφαν από την κατεχόμενη Ιαπωνία μετά τον πόλεμο φορώντας το ιδιαίτερα βολικό εύρημά τους. Στα 60’s στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης οι αθλητές της κολύμβησης τις προτίμησαν για να περιφέρονται εκτός πισίνας και ήταν οι πρώτοι που τους χάρισαν μια κάποια δημοσιότητα.

Τη μεγαλύτερη ώθηση την έδωσε, όντως, η βραζιλιάνικη εταιρία Havaianas που το 2001 ξεκίνησε τις εξαγωγές του περίφημου υποδήματός της και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να κατέχει το 10% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής. Σαγιονάρες κυκλοφορούν και από δεκάδες εταιρίες και το κόστος κάποιων μοντέλων αγγίζει αστρονομικά ποσά μάλιστα.

Πριν λίγα χρόνια η σαγιονάρα βρέθηκε στα θέματα ημερήσιας διάταξης του Λευκού Οίκου δημιουργώντας προβληματισμό σχετικά με το αν είναι αρκετά ευπρεπές υπόδημα για τους υπαλλήλους του ή όχι. Οι ανησυχίες του ιατρικού κόσμου για ορθοπεδικές κακώσεις στους αστραγάλους -λόγω ανεπαρκούς στήριξης του πέλματος- και οι κατηγορίες για μελανώματα εξ αιτίας της αυξημένης έκθεσης του δέρματος στον ήλιο δεν απέτρεψαν και πολλούς από το να σέρνουν ράθυμα τα βήματά τους πάνω στις τόσο δημοφιλείς πια σαγιονάρες. Νοείται, άλλωστε, καλοκαίρι χωρίς τον χαρακτηριστικό φλιπ φλοπ (από τον οποίο έχουν πάρει το όνομά τους flip flops σα αγγλικά) αργόσυρτο ήχο τους;

extra info: Παρόλο που σαγιονάρα στα Ιαπωνικά σημαίνει αντίο τα ομώνυμα υποδήματα καλωσορίστηκαν όταν κατέφτασαν στη Δύση. Και, όπως διαπιστώνεται, μισό αιώνα και βάλε μετά, ήρθαν για να μείνουν.

Δημοσιεύτηκε στο queen.gr

Itchy bitchy teeny weeny

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, η λέξη μπικίνι δεν έφερνε με τίποτα στο νου μαγιό, σέξι γυναικεία κορμιά, καλοκαίρι. 

Το 1946 η λέξη μπικίνι όχι απλώς δεν έφερνε στο νου το δημοφιλές ένδυμα θαλάσσης αλλά προκαλούσε τρόμο στο άκουσμά της. Ήταν η περίοδος που στην ατόλη Μπικίνι γίνονταν πυρηνικές δοκιμές και οι γυναίκες κάλυπταν πολύ μεγαλύτερο μέρος του κορμιού τους για μια βουτιά στη θάλασσα.

Οι πρόγονοί του μπορεί να μετρούν χρόνια από την αρχαιότητα ακόμα, στην Τουρκία και τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο, τότε που οι γυναίκες φορούσαν δύο κομμάτια ύφασμα που κάλυπτε το καθένα τα επίμαχα σημεία αλλά οι βάσεις για τη διάδοσή του στη σύγχρονη ιστορία καθυστέρησαν μερικούς αιώνες.

Το 1907 η κολυμβήτρια και ηθοποιός Annette Kellerman συνελήφθη σε μια παραλία της Βοστόνης και κατηγορήθηκε για προσβολή της δημοσίας αιδούς επειδή φορούσε ένα ολόσωμο εφαρμοστό που εκτός του ότι άφηνε ακάλυπτο μεγάλο μέρος του κορμιού της ήταν και ιδιαίτερα εφαρμοστό. Αλλά η ιδέα της έγινε αποδεκτή το 1910 και οι γυναίκες υιοθέτησαν το ολόσωμο μαγιό.

Το 1913 ο Carl Jantzen σχεδίασε το πρώτο γυναικείο μαγιό σε δύο κομμάτια με αφορμή την είσοδο γυναικών κολυμβητριών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με την ανακάλυψη νέων υλικών όπως το latex και το νάιλον τα μαγιό διαδόθηκαν περισσότερο και το 1934 το γυναικείο μαγιό αγκάλιαζε σφιχτά το σώμα και άφηναν μεγάλο μέρος του ακάλυπτο για να μαυρίζει από τον ήλιο, νέα μόδα της εποχής.

Στις αρχές των 40’s τα deux pieces μαγιό κυκλοφορούσαν όχι μόνο στις αμερικάνικες παραλίες αλλά και στο σελιλόιντ φορεμένα από Χολιγουντιανές θεές όπως η Ava Gardner, η Rita Hayworth και η Lana Turner ενώ έγιναν στολή ενδυμασίας των περίφημων pin up girls. Τελικά το μοντέρνο μπικίνι προέκυψε από τη συνεργασία του Γάλλου μηχανικού Louis Reard -που είχε αναλάβει την μπουτίκ εσωρούχων της μητέρας του Les Follies Bergeres– και του σχεδιαστή μόδας Jacques Heim που ένωσαν τις δυνάμεις τους το 1946.

Το βαφτιστικό της νέας τους αυτής ευρεσιτεχνίας προέκυψε από την ατόλη Μπικίνι στο Νότιο Ατλαντικό όπου γίνονταν οι πρώτες δοκιμές της νεοεφευρεθείσας ατομικής βόμβας. Οι σχεδιαστές του μάλλον είχεαν υποθέσει πως οι αντιδράσεις απέναντι στο νέο τους δημιούργημα θα μοιάζουν σε ένταση με εκείνες των πυρηνικών εκρήξεων, φαίνεται.

Και δεν είχαν και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε. Αρχικά το μπικίνι δεν έγινε καθόλου αποδεκτό από τις γυναίκες και θεωρήθηκε απρεπές εξαιτίας του λιγοστού υφάσματός του που άφηνε ακάλυπτο το κορμί. Χρειάστηκε να το φορέσει η Brigitte Bardot στην ταινία «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» το 1957 για να του δώσει μια σχετική ώθηση. Το 1960 η επιτυχία του τραγουδιού «Itsy Bitsy Teeny Weenie Yellow Polkadot Bikini» ήταν –όσο παράδοξο και αν ακούγεται- η αφορμή για να εκτιναχθούν οι πωλήσεις του στα ύψη.

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο queen.gr.