A Boy’s Best Friend

artwork by Zacharoula Kaxira

H Marilyn Monroe δεν ήταν απλώς μέλος του Rat Pack και μασκότ του (όπως αποκαλούσαν τα αγόρια όλα τα κορίτσια της συνοδείας τους) αλλά και on off ερωμένη του Sinatra.
Το κανίς που της έκανε δώρο ο Frankie η Marilyn το είχε ονομάσει Maf, από το Mafia. Γιατί το κορίτσι είχε έντονη αίσθηση του χιούμορ. Και ο Sinatra έντονη σχέση όχι μόνο με γυναίκες αλλά και με τη μαφία.

Αυτή και ακόμα καλύτερες μουσικές ιστορίες μέχρι το ‘69 και καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω διηγήθηκε η miss cinnamon την Τρίτη 3 Ιουλίου, στο Drunk Sinatra.

No strings attached

Αν είστε φαν της σειράς “Spartacus” ή μιας κάποιας ταινίας από τις αναρίθμητες εκείνες που πραγματεύονται ρωμαϊκά ενσταντανέ θα έχετε ήδη προσέξει εκείνο το εξάρτημα που ντύνει (τόσο όσο) τα ανδρικά κορμιά και αποτελείται από ένα κομματάκι ύφασμα τυλιγμένο γύρω από τα επίμαχα σημεία.

Το συγκεκριμένο αξεσουάρ είναι, βέβαια, ένα από τα παλιότερα είδη ρουχισμού και, μάλιστα, αποκλειστικά ανδρικής ένδυσης. Ο ρόλος αυτού του αρχαίου στρινγκ ήταν όχι μόνο να καλύπτει αλλά και να προστατεύει τα ανδρικά γεννητικά όργανα και να τα κρατάει στη θέση τους ώστε να μην αποσπούν την προσοχή ούτε του ιδιοκτήτη τους ούτε και των γύρω του! Από τις φυλές που της υπό Σαχάριας Αφρικής μέχρι τη Νότια Αφρική και την Ιαπωνία το περίζωμα ήταν ανδρικό trend για αιώνες και αιώνες.

Το 1874 ένας πρόγονος του στρινγκ, το σπασουάρ, δημιουργήθηκε -ξανά για να καλύψει αποκλειστικά ανδρικές ανάγκες- στο Σικάγο από την εταιρία αθλητικών ειδών Sharp & Smith.

Η πρώτη ιστορική αναφορά του στρινγκ βρίσκεται στο μακρινό 1939 όταν ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης πρόσταξε τις -σχεδόν- γυμνές χορεύτριες να ενδύονται ευπρεπέστερα. Η ευρεσιτεχνία των Jackues Heim και Louis Reard, το περίφημο μπικίνι, κυκλοφόρησε το 1946 αλλά ο σχεδιαστής μόδας Rudi Gernreich στα μέσα των 60’s ξεφορτώθηκε το σουτιέν του μπικίνι και λάνσαρε το μονοκίνι και με κυλοτάκι σε στρινγκ εκδοχή. Οι παραλίες της Βραζιλίας ήταν οι πρώτες που πλημμύρισαν με στρινγκ και μέχρι τα 90’s το σέξι μαγιό/ εσώρουχο είχε καταφέρει να κερδίσει και τις καρδιές (και τους πισινούς) των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων.

extra info: Η προέλευση του όρου στρινγκ είναι πολύ παλιά. Από το 19ο αιώνα ακόμα με τη λέξη αυτή περιγραφόταν το υφασμάτινο ή δερμάτινο περίζωμα των γηγενών Αμερικανών και προκύπτει, το πιθανότερο, από το κόψιμο ολόκληρου του όρου g-string όπου το g στέκει ως αρχικό του groin (που σημαίνει βουβώνας), λέξη ταμπού για πολλά χρόνια.

Στην φωτογραφία το θρυλικό pin up girl Bettie Page με ένα πολύ σεμνό μικροσκοπικό κυλοτάκι, πρόγονο των g-strings.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο queen.gr.

Itchy bitchy teeny weeny

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, η λέξη μπικίνι δεν έφερνε με τίποτα στο νου μαγιό, σέξι γυναικεία κορμιά, καλοκαίρι. 

Το 1946 η λέξη μπικίνι όχι απλώς δεν έφερνε στο νου το δημοφιλές ένδυμα θαλάσσης αλλά προκαλούσε τρόμο στο άκουσμά της. Ήταν η περίοδος που στην ατόλη Μπικίνι γίνονταν πυρηνικές δοκιμές και οι γυναίκες κάλυπταν πολύ μεγαλύτερο μέρος του κορμιού τους για μια βουτιά στη θάλασσα.

Οι πρόγονοί του μπορεί να μετρούν χρόνια από την αρχαιότητα ακόμα, στην Τουρκία και τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο, τότε που οι γυναίκες φορούσαν δύο κομμάτια ύφασμα που κάλυπτε το καθένα τα επίμαχα σημεία αλλά οι βάσεις για τη διάδοσή του στη σύγχρονη ιστορία καθυστέρησαν μερικούς αιώνες.

Το 1907 η κολυμβήτρια και ηθοποιός Annette Kellerman συνελήφθη σε μια παραλία της Βοστόνης και κατηγορήθηκε για προσβολή της δημοσίας αιδούς επειδή φορούσε ένα ολόσωμο εφαρμοστό που εκτός του ότι άφηνε ακάλυπτο μεγάλο μέρος του κορμιού της ήταν και ιδιαίτερα εφαρμοστό. Αλλά η ιδέα της έγινε αποδεκτή το 1910 και οι γυναίκες υιοθέτησαν το ολόσωμο μαγιό.

Το 1913 ο Carl Jantzen σχεδίασε το πρώτο γυναικείο μαγιό σε δύο κομμάτια με αφορμή την είσοδο γυναικών κολυμβητριών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με την ανακάλυψη νέων υλικών όπως το latex και το νάιλον τα μαγιό διαδόθηκαν περισσότερο και το 1934 το γυναικείο μαγιό αγκάλιαζε σφιχτά το σώμα και άφηναν μεγάλο μέρος του ακάλυπτο για να μαυρίζει από τον ήλιο, νέα μόδα της εποχής.

Στις αρχές των 40’s τα deux pieces μαγιό κυκλοφορούσαν όχι μόνο στις αμερικάνικες παραλίες αλλά και στο σελιλόιντ φορεμένα από Χολιγουντιανές θεές όπως η Ava Gardner, η Rita Hayworth και η Lana Turner ενώ έγιναν στολή ενδυμασίας των περίφημων pin up girls. Τελικά το μοντέρνο μπικίνι προέκυψε από τη συνεργασία του Γάλλου μηχανικού Louis Reard -που είχε αναλάβει την μπουτίκ εσωρούχων της μητέρας του Les Follies Bergeres– και του σχεδιαστή μόδας Jacques Heim που ένωσαν τις δυνάμεις τους το 1946.

Το βαφτιστικό της νέας τους αυτής ευρεσιτεχνίας προέκυψε από την ατόλη Μπικίνι στο Νότιο Ατλαντικό όπου γίνονταν οι πρώτες δοκιμές της νεοεφευρεθείσας ατομικής βόμβας. Οι σχεδιαστές του μάλλον είχεαν υποθέσει πως οι αντιδράσεις απέναντι στο νέο τους δημιούργημα θα μοιάζουν σε ένταση με εκείνες των πυρηνικών εκρήξεων, φαίνεται.

Και δεν είχαν και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε. Αρχικά το μπικίνι δεν έγινε καθόλου αποδεκτό από τις γυναίκες και θεωρήθηκε απρεπές εξαιτίας του λιγοστού υφάσματός του που άφηνε ακάλυπτο το κορμί. Χρειάστηκε να το φορέσει η Brigitte Bardot στην ταινία «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» το 1957 για να του δώσει μια σχετική ώθηση. Το 1960 η επιτυχία του τραγουδιού «Itsy Bitsy Teeny Weenie Yellow Polkadot Bikini» ήταν –όσο παράδοξο και αν ακούγεται- η αφορμή για να εκτιναχθούν οι πωλήσεις του στα ύψη.

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο queen.gr.

Je t’ Aime. Moi non plus

Σύμφωνα με το μύθο πήρε το όνομά της από τη Βρετανίδα Jane Birkin που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία της. Η sweetheart του πιο σέξι κακομούτσουνου γόη του περασμένου αιώνα, του Γάλλου τραγουδιστή και ηθοποιού, Serge Gainsbourg εκτός από ηθοποιός και μοντέλο των swinging 60’s ήταν ανέκαθεν ένα από τα διασημότερα fashion icons της ιστορίας της μόδας.

Το 1981, λοιπόν, ο διευθύνων σύμβουλος της Hermès, ο Jean Louis Dumas, την συνάντησε τυχαία σε μια πτήση από το Παρίσι προς το Λονδίνο. Η Birkin είχε τοποθετήσει την τσάντα της στο ντουλαπάκι πάνω από το κάθισμά της πριν την απογείωση για να διαπιστώσει αργότερα πως όλα της τα υπάρχοντα είχαν χυθεί στο εσωτερικό του κατά τη διάρκεια της πτήσης και έπρεπε να σκαρφαλώσει για να τα βάλει ξανά στη θέση τους. Η Birkin του εξέφρασε το παράπονό της πως ήταν πολύ δύσκολο να βρει μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα με κούμπωμα, που να χωράει τα απαιτούμενα ενός Σαββατοκύριακου και ο Jean Louis την άκουσε προσεκτικά.

Το 1984 δημιούργησε μια μαύρη τσάντα από εύπλαστο δέρμα για την Birkin, βασισμένη σε ένα σχέδιό του του 1982 και η θρυλική τσάντα μόλις είχε πάρει σάρκα και οστά στους ώμους της Βρετανίδας σταρ. Πλέον το μοντέλο που φέρει έκτοτε το όνομά της εκτός από απόλυτη it bag είναι και σύμβολο status όχι μόνο εξαιτίας της υψηλής τιμής (που ξεκινάει από 9.000 δολάρια και μπορεί να ξεπεράσει το εκατομμύριο, όπως εκείνη της Victoria Beckam που λέγεται πως κοστίζει όχι ένα αλλά δύο εκατομμύρια δολάρια) αλλά και λόγω της δυσκολίας που αντιμετωπίζει κανείς για να την αποκτήσει.

Οι Birkin bags κυκλοφορούν σε διάφορα μεγέθη, χρώματα και υλικά και διανέμονται στις μπουτίκ Hermes χωρίς συγκεκριμένη σποραδικότητα, σε απρόβλεπτα και ακαθόριστα διαστήματα και σε περιορισμένο αριθμό και φτάνουν στα χέρια λίγων και εκλεκτών μετά από πολύ καιρό (που λέγεται πως έχει αγγίξει και τα 6 χρόνια ακόμα) αναμονής. Παρότι δε φέρει κάποιο χαρακτηριστικό logo είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αξεσουάρ.

Τον Απρίλιο του 2010, πάντως, ο οίκος Hermès ανακοίνωσε επισήμως πως η λίστα αναμονής δεν υφίσταται πλέον υπονοώντας πως είναι πια προσβάσιμο το αντικείμενο του πόθου σε όλους (όσους μπορούν να διαθέσουν τα χρήματα που κοστίζει, έστω). Όσο για την Jane Birkin, ο θρύλος λέει πως στην κατοχή της έχει μόνο μία συνονόματή της τσάντα και μάλιστα το 2006 την κατηγόρησε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως είναι η κυρίως υπαίτια για την τενοντίτιδα που την ταλαιπωρεί λόγω του βάρους της με τόσα που χωράνε μέσα!

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο queen.

It’s Now or Never

Ρομαντζάδα