Με τον καθηγητή Walter H. White γνωριστήκαμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Στην αρχή τον βαριόμουν λιγάκι διότι ήταν ένας καθωσπρέπει κύριος, οικογενειάρχης, με την υποθήκη του, με τις δύο του δουλειές, με τη χωρίστρα του και το μουστάκι του, με το κεφάλι σκυμμένο στις δυσκολίες της ζωής και στο σύστημα και τέτοια.
Μετά έκανε το crossover και αποφάσισε να αντιδράσει. Με, παράδοξο, ομολογουμένως τρόπο και καθόλου νόμιμο. Ε, και? Έμπλεξε άσχημα ο Walter, έπαθε και καρκίνο του πνεύμονα, ξύρισε και τη χωρίστρα (άφησε όμως το μουστάκι) και έγινε “κακός”. Ώσπου να συστηθούμε -και ακόμα έχω πολλά να μάθω γι αυτόν μια που είμαι ακόμα στον 2ο κύκλο της σειράς Breaking Bad για την οποία μιλάω- είχα πάντα κατά νου τον Michael Douglas στην ταινία Falling Down, κάθε φορά που ένιωθα ζορισμένη από τις καταστάσεις και αναρωτιόμουν έως που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος άμα τον πιέσεις πολύ πέρα από τα όριά του. Τώρα το μυαλό μου τριβελίζει ο κύριος καθηγητής που, αν και έχει βρεθεί αντιμέτωπος με πολύ περίπλοκες καταστάσεις, συνεχίζει στο μοτίβο “παίρνω τη ζωή μου στα χέρια μου κάνοντας ακρότητες που ποιος ξέρει που θα με οδηγήσουν” και σκέφτομαι πως, πραγματικά, είναι πιο υγιής η αντίδρασή του από τη δική μου/ μας μη αντίδραση. Σε συνδυασμό με την πελώρια απορία που καταλαμβάνει εδώ και μήνες το κεφάλι μου, πώς διάολο σύσσωμο το έθνος στο οποίο ανήκω δεν έχει ξεκινήσει ακόμα μια επανάσταση. Αργά ή γρήγορα ελπίζω να γίνουμε όλοι Walter το λοιπόν. Έστω William “D-Fens” Fosters, όπως λεγόταν ο χαρακτήρας του Michael Douglas στην ταινία του Joel Schumacher που λέγαμε πριν. Να πάρουμε από ένα καλάσνικοφ και να αρχίσουμε τους περιπάτους μας στο χάος της ετοιμόρροπης χώρας. Ωραία δεν θα ήταν;
υ.γ. παρεμπιπτόντως αναρωτιέμαι που στο καλό κρυβόταν τόσο καιρό ο εξαίρετος Bryan Cranston, ο ηθοποιός που τον υποδύεται (και, ευτυχώς έχει ήδη ανταμειφθεί με Emmy για την ερμηνεία του).
Is That All There Is ? 